Pod koniec lipca, Millennium Bank udostępnił swój raport finansowy za pierwsze półrocze 2023 roku, który dostarcza cennych informacji dla frankowiczów i ich reprezentantów prawnych. Z raportu za pierwsze sześć miesięcy 2023 roku, kredytobiorcy mogą dowiedzieć się, jakie fundusze Millennium Bank przeznaczył na rezerwy związane z ryzykiem prawnym umów w CHF, jak często bank jest pozywany i jakie osiąga wyniki w zakresie dobrowolnych porozumień frankowych. Czy Millennium dostosuje swoją strategię do zmieniającego się otoczenia prawnego po wyrokach TSUE z czerwca? Czy może bank nie planuje żadnych drastycznych zmian, mając na celu skłonienie frankowiczów do zawierania kolejnych porozumień i po prostu będzie kontynuował zwiększanie pokrycia frankowych hipotek za pomocą tworzonych rezerw?

Millennium Bank zakończył drugi kwartał z rzędu, w którym liczba nowych spraw sądowych znacznie przewyższyła liczbę zawartych w tym samym okresie porozumień frankowych. W drugim kwartale tego roku, Millennium Bank utworzył rezerwy na ryzyko prawne kredytów pseudowalutowych w wysokości 715 mln zł, osiągając tym samym pokrycie odpisami portfela aktywnych umów w CHF na poziomie 64,7%. Na koniec czerwca, aktywne umowy frankowe w Millennium Banku stanowiły 6,1% całego portfela banku (uwzględniając umowy dawnego Eurobanku). Millennium Bank zakończył pierwsze półrocze z 18 441 indywidualnymi sprawami przeciwko klauzuli indeksacyjnej. Dodatkowo, jako spadkobierca umów z Eurobanku, jest stroną kolejnych 1482 procesów zainicjowanych przez klientów tego banku.

Millennium Bank kontra Frankowicze: jak wygląda sytuacja w sprawach o kredyty pseudowalutowe po pierwszym półroczu?

W ostatnim tygodniu lipca, Millennium Bank, trzeci najczęściej pozywany przez kredytobiorców frankowych bank na rynku, opublikował swoje sprawozdanie finansowe za pierwsze półrocze 2023 roku.

Ten dokument jest interesujący dla wszystkich, którzy uważnie obserwują wpływ spraw frankowych na sektor bankowy – Millennium Bank jest wskazywany przez ekspertów jako ten bank, który może mieć poważne problemy w związku z realizacją ryzyk frankowych. Już w lipcu ubiegłego roku bank poinformował, że planuje wdrożenie planu naprawczego. Co dzieje się w Millennium Banku po pierwszym półroczu i słynnym już wyroku TSUE w sprawie C-520/21?

W sprawozdaniu firmy nie ma wielu niespodzianek: liczba pozwów frankowych nadal rośnie, natomiast zainteresowanie dobrowolnym programem porozumień wyraźnie odbiega od oczekiwań.

W całym drugim kwartale, Millennium Bank zawarł z frankowiczami tylko 924 porozumienia. To więcej niż w pierwszym kwartale tego roku, kiedy bank podpisał 806 takich umów, ale znacznie mniej niż na przykład w czwartym kwartale ubiegłego roku, kiedy kredytodawcy udało się zawrzeć porozumienie w sprawie 1312 kontraktów.

Od dwóch kwartałów stosunek nowych spraw do zawartych porozumień jest dla banku bardzo niekorzystny: w pierwszym kwartale 2023 roku do sądów wpłynęło 1712 nowych spraw, a w drugim było ich 1525. Co warte podkreślenia, w statystyce dobrowolnych konwersji umów doliczone zostały też pełne spłaty kredytów.

Koszt dobrowolnych porozumień frankowych za drugi kwartał tego roku został oszacowany przez Millennium Bank na 78 mln zł. Dla porównania, kwartał wcześniej było to 72 mln zł. Kredytodawca chwali się, że łączna liczba zawartych do momentu publikacji sprawozdania porozumień to 19,5 tys., co stanowi 1/3 liczby aktywnych kontraktów frankowych na koniec 2019 roku.

Millennium Bank zwiększa rezerwy na rozliczenia z frankowiczami

Po 15 czerwca 2023 roku i publikacji przełomowych wyroków TSUE w sprawach C-520/21 i C-287/22, przedstawiciele sektora bankowego zintensyfikowali swoje wysiłki na rzecz odpowiedniego pokrycia portfela pseudowalutowych hipotek odpisami na ryzyko prawne. Nie inaczej jest w Millennium Banku, który w drugim kwartale utworzył rezerwy w wysokości 715 mln zł, osiągając dzięki temu pokrycie portfela na poziomie 64,7%.

Kwartał wcześniej, bank zwiększył odpisy o 821 mln zł, a pokrycie rezerwami frankowych hipotek wynosiło 55,8%. Na koniec czerwca, łączna rezerwa bilansowa Millennium Banku wyniosła ponad 6 mld zł.

Millennium Bank prowadzi spory sądowe z frankowiczami nie tylko w związku z własnymi umowami pseudowalutowymi, ale również tymi „odziedziczonymi” po dawnym Eurobanku. Na koniec drugiego kwartału tego roku, przeciwko Millennium Bankowi toczyło się 18 441 indywidualnych postępowań o klauzule indeksacyjne zawarte w umowie i dodatkowo 1482 postępowania zainicjowane przez klientów Eurobanku.

Bank publikuje również informacje o tym, jaki procent całkowitego portfela brutto stanowi ta grupa kredytów. W przypadku całego portfela (uwzględniając Eurobank) umowy te stanowią 6,1% całości, natomiast bez uwzględnienia umów Eurobanku to już „tylko” 5,5%. Dla porównania, w ubiegłym kwartale udział hipotek w CHF w portfelu grupy wynosił kolejno 7,3% (z umowami Eurobanku) i 6,6% (bez umów Eurobanku).

Co mówią nam te dane? Wskazują one wyraźnie, że strategia Millennium Banku polegająca na redukcji portfela frankowego za pomocą dobrowolnych porozumień przestaje być skuteczna. Bank odnosił pewne sukcesy w zakresie dobrowolnych konwersji kredytów z CHF na PLN, największe w drugim półroczu 2021 roku, kiedy udało się przewalutować łącznie 5256 umów. Dla porównania, w całym pierwszym półroczu 2023 roku, bankowi udało się przewalutować tylko 1730 umów, spadek zainteresowania frankowiczów porozumieniem z bankiem jest więc bardzo widoczny.

Z drugiej strony, chęć frankowiczów do pozwania banku utrzymuje się na dość stabilnym poziomie. W drugim kwartale liczba aktywnych indywidualnych spraw sądowych przeciwko Millennium Bankowi zwiększyła się o 1088 oraz dodatkowo o 78 postępowań dotyczących umów byłego Eurobanku. Z kolei kwartał wcześniej wzrost wyniósł kolejno 1345 i 132 postępowania. Drugi kwartał był więc dla frankowiczów nieco mniej spektakularny niż ten pierwszy, ale bardziej odczuwalny dla Millennium Banku niż okres od października do grudnia ubiegłego roku, kiedy przyrost aktywnych spraw wyniósł 964 (plus dodatkowo 94 sprawy z portfela byłego Eurobanku).

W obliczu tych faktów, nie dziwi strategia Millennium, aby regularnie zwiększać rezerwy i pokrycie nimi portfela pozostałych w obrocie umów.